Historia bielizny od XIV do końca XIX wieku, Toruń 2017, (304 s. format A4)
Bielizna, będąc sekretną częścią garderoby, skrywana była przez wieki pod odzieżą wierzchnią tak starannie, że wydawała się wręcz nieobecna. Z czasem jednak coraz bardziej zyskiwała na znaczeniu, kształtując formę okryć wierzchnich. Wyłaniające się spod nich detale i ozdoby współtworzyły bowiem kreacje, coraz wyraźniej podkreślając ważną rolę bielizny, która w ciągu stuleci ulegała pewnym zmianom. Jej podstawową funkcją jednak była ochrona ciała przed zimnem, ale jednocześnie zabezpieczenie odzieży przed brudnym ciałem − przez długie lata bowiem zmiana koszuli była podstawowym sposobem na utrzymanie „czystości”. Jako że bielizna bezpośrednio dotykała intymnych części ciała, spowijała ją aura tajemniczości i długo była kulturowym tabu, budząc tym samym specyficzny rodzaj zainteresowania. Nawet niewielkie jej fragmenty, wyłaniające się niby przypadkiem spod ubiorów wierzchnich, potęgowały ciekawość. Wszystko to sprawiło jednak, że o bieliźnie nie wypadało mówić i pisać, co spowodowało, że obecnie istnieje niewielki zasób źródeł w tym zakresie. To z kolei mogło zadecydować o stosunkowo małym zainteresowaniu badaczy tą dziedziną, przeważnie usytuowaną na marginesie badań kostiumologicznych. Szersze studia poświęcone temu zagadnieniu podejmowano tylko na zachodzie Europy. Trochę więc sprowokowana tą sytuacją i faktem, że w Polsce dotąd nie powstała żadna monografia na ten temat, postanowiłam podjąć to naukowe wyzwanie.